Юнир Салауатов

Юнир САЛАУАТОВ

ДОШМАН

Беҙҙең йортобоҙҙағы күрше квартиранттар индерә. Был юлы унда өс ҡыҙ йәшәй. Берәүһенең подъезд алдына сығып, йыш ҡына тәмәке тартҡанын күрәм, һаулыҡ һорашам.

         – Һеңлем, мин – экстрасенс. Һеҙ йәш кенә булһағыҙ ҙа дошманығыҙ бар, унан һаҡ булығыҙ, – тинем дә китеп барҙым.

Икенсе тапҡыр ул мине үҙе туҡтатып:

         – Минең дошманым кем, ҡайҙа икәнен дә әйтеп бирегеҙ әле, ағай, аҡсаһын түләйем, – тине.

         – Дошманыңдың әйтеп бирәм. Әммә уға мөнәсәббәтеңде белдермәй ҡалма. Унан үс алырға вәғәҙә бирһәң генә исемен әйтәм.

         – Вәғәҙә бирәм, ағай, – тип ризалашты ул.

         – Вәғәҙә биреп тә, үс алмаһаң, кейәүгә сыға алмайһың, балаң булмай. Иртә үләһең, – тинем.

         – Ағай, үс алам, әйтегеҙ. Ә нисек үс алырға? – тип бик тә үтенеп һораны ул.

         – Уны үлтерһәң – енәйәт була. Әммә һин уны тотоп ал да ергә иҙгәләп тапап кит. Артабан һинең ҡатылығыңды, үҙеңде һаҡлау көсөн аңлағас, ул һине онотор, һине кәмһетмәҫ, – тинем.

         – Ярай, һеҙ әйткәнсә эшләрмен, уның исеме кем? – тип ҡыҙыҡай түҙмәй генә бит.

         – Дошманыңдың исеме “С” хәрефенә башлана, – тинем.

Ҡыҙ уйға ҡалды. Оҙаҡ ҡына баҫып торҙо ла:

         – Аҙағына тиклем әйтегеҙ инде, – тип үтенде.

         – Дошманығыҙҙың исеме – Сигарет, – тинем.

Ҡыҙыҡай миңә уҫал итеп ҡарарға ла, йылмайырға ла тырышып, өнһөҙ ҡалды.

         – Биргән вәғәҙәгеҙҙе үтәгеҙ, – тинем.

Ул сигаретын ергә бәрҙе. Башҡаса уның тәмәке тартҡанын күрмәнем.