Быяла
Ике кеше һөйләшә:
– Аңламайым, – ти береһе. – Ярлыға йомош менән килһәң, һәр саҡ ярҙам итергә әҙер, ә байға барһаң, күрмәмешкә һалыша. Ни өсөн шулай икән?
– Тәҙрәгә ҡара, – ти икенсеһе. – Нимә күрәһең?
– Бала күтәргән ҡатын китеп бара, бала-саға уйнап йөрөй...
– Яҡшы. Ә хәҙер көҙгөгә ҡара. Нимә күрҙең?
– Бәй, унда ни үҙемде күрәм.
– Шулай, – тип һығымта яһап ҡуя икенсе кеше. – Тәҙрә лә, көҙгө лә быяланан эшләнгән. Әгәр быялаға көмөш ялатһаң, үҙеңде генә күрә башлайһың...