Һинең менән дуҫлашыуы еңел,
Еҫкәп тормай үбеп уртлаһаң.
Шунан ҡатын менән көтмәгәндә
Һин дуҫ булһаң, күптәр дошман була,
Һәм дошманың шундай шатлана.
Тәү күңелле, инде иртәгәһен
Әжәл менән тартыш башлана.
Әжәл һөйрәй, һин тамыры ныҡ, тип,
Ныҡлап йәбешәһең селеккә.
Шыбыр тиргә батып был көрәштән
Эсеп алһаң, диңгеҙ тубыҡтан шул,
Ә тыуған яҡ бик тә һағындыра,
Ҡасан ҡайтырыңды көтәһең.
Бер ни юлламаһыҙ һәм билетһыҙ,
Сит ил паспортын да алмайса,
Кем самолет, поезд, теплоходта,
Күптәр ҡалмай унда бармайса.
Эсеп алһа кемдер: “Мин кемдән кәм,
Барам”, – ти ул унда шатланып.
Грецияға китә: “Хуш, ауыл”, – тип,
Ҡатыны ялынһа ла: “Ҡуй, китмә”, – тип,
Ҡайҙа, ти, ул уны күндереү.
Ир сит илдә, ә ҡатынға ҡала
“Барам, тигәс, барам”, – тине ире,
Һәм ҡыҙынды, тирләп уянды ул,
Таң атҡанда саҡ-саҡ һыҙылып.
Был ир ятты, осор келәм кеүек,
Яғыулыҡҡа шайтан һыуын һалғас,
Барҙы, күрҙе, әммә оҡшатманы,
Шайтан әйтә: “Башың ауырталыр,
Бирәйемме берәй бәләкәй”.
Юҡ, юҡ, тине лә ир һәм шайтанды
Йыға һуҡты ергә һеңдереп.
Тыуған яғым йәмле, һыуы тәмле,
Шул уй менән ҡайтты елдереп.
Греция юлы тәүҙә күңелле лә,
Күпләп барып, оҙаҡ йөрөгәндәр
Һәм ир әйтте: – Бындай мажараны,
Ҡабат күрһәтмәсе , Хоҙайым!
Ҡунаҡтарҙа “тотһам” Грецияға,