Бөтә яңылыҡтар

Әхмәр Ғүмәр-Үтәбай. Мең дә бер күҙәтеүем. 209-СЫ КҮҘӘТЕҮЕМ: “Беҙҙең редакциялағы хәлдәргә килгәндә...”

Булат ағай Рафиҡов был хаҡта һөйләгәйне. Ысынмылыр-бушмылыр, шәхес култы мәлендә республикабыҙ гәзиттәренең береһендә эшләүсе журналист хеҙмәт тәртибе менән әллә ни дуҫ булмаған. Иртәнсәк эшкә килә лә, төш етер-етмәҫ ҡайҙалыр юҡ була. Ҡайһы ваҡыт кискә тиклем булмай. Уның ҡарауы, өҫтәлендә яҙа башлаған ҡағыҙы, ҡәләме һәм күҙлеге ята. Унда түбәндәге юлдар яҙылған була: “Һаумыһығыҙ, Иосиф Виссарионович иптәш!..

Һеҙгә хат яҙыусы Фәлән Фәләнов тип белерһегеҙ. Мин һеҙҙең халыҡ дошмандарын фашлау буйынса алып барған эшмәкәрлегегеҙҙе тулыһынса хуплайым. Троцкистар, бухаринсылар юҡ ителергә тейешле. Ә бына беҙҙең редакциялағы хәлдәргә килгәндә,”
Хат һәр ваҡыт ошо урында өтөр менән өҙөлөп ҡалыр булған. Аңлашыла, был хеҙмәткәр эш урынында булмағаны өсөн бер ваҡытта ла шелтә түгел, хатта иҫкәртеү ҙә алмаған. Киреһенсә, уға һәр ваҡыт премия яҙып торғандар. Ни өсөн икәне аңлашылалыр шай...

Читайте нас: