"Ашыҡмасы ғүмер" Рима Ибраһимова.

АШЫҠМАСЫ, ҒҮМЕР!

Ҡулдарымды ҡуйып ҡаш өҫтөнә,
Оло юлдан күҙем алмайса.
Балаларҙы көтәм. Аш өлгөртәм.
Алъяпҡысым билдән һалмайса.
Һағынып көтөп алыу, ниндәй бәхет.
Күңел тула наҙға, шатлыҡҡа.
Оҙағыраҡ татыт шул бәхетте.
Ашыҡтырма, ғүмер, ҡартлыҡҡа.
Был ғүмерҙең татлы миҙгелдәре
Ҡасан ғына үтеп киткән һуң?
Бер - берең де һөйгән минуттармы.
Бала һөйгән саҡтар микән ул?
Эш тип көйҙөк, тыуған ҡәҙерен белдек.
Байлыҡ тиеп иҫебеҙ китмәне.
Күңелдәрҙә ҡомар, йәшәү дәрте.
Эй, ғүмеркәй. ашығып үтмәле.
Балаларҙың балаларын һөйөп,
Туймаған бит әле был күңел.
Йәшәгән һайын ҡәҙерлерәк ғүмер.
Йырланаһы йырҙар юҡ түгел.
Бәхет, шатлыҡ татып ҡалғы килә.
Сиге барын уның кем тойған.
Һөйөүҙәрҙән төңөлмәйҙер күңел.
Йәшәүҙәрҙән әле кем туйған.

Р. Ибраһимова.