Минең етмеш биш йәште райондың мәҙәниәт һарайында билдәләп үттеләр. Ейәнсура районының хакимиәт башлығы, юбилярҙы ҙурлап, ярайһы ҡиммәтле тун тапшырҙы. Ул шул тунды иңемә һалғас, мин, залға ҡарап:
– Марат Кәримов тун алды, ә Ейәнсура туналды! – тип әйтеп һалдым.
Әлеге шул тик тормаҫ тел. Шунда кешесә генә берәй йылы һүҙ әйтергә ине лә бит. Юҡ, шаярыу өҫтөнлөк алды. Тамашасылар көлдө, әлбиттә.
Шиғриәт һөйөүселәр алдында шиғыр уҡыйым. Тик күҙ насар күреү сәбәпле, яҙғанымды бигүк танып бөтөрмәйем, яңылышып ҡуям. Үҙемә асыуым килде. Шиғыр уҡыуымды бүлдем дә залдағыларға өндәштем:
– Ҡайһығыҙҙың күҙе һәйбәт күрһәтә, бынау шиғырҙы уҡып бөткәнсе генә биреп тормаҫһығыҙмы?
Тамашасыларҙың береһе, щағир Зөфәр Вәлит буғай, миңә үҙ күҙлеген һуҙҙы. Мин:
– Күҙ урынына күҙлек тә ярар, – тип шиғырҙы уҡып бөтөрҙөм.
Әйтерем: шиғырҙы уҡырға түгел: яттан һөйләргә кәрәк шул. Беҙ, шағирғарға сәсәндәр, аҡындар, ашуғтар үрнәк түгелме ни?