"Ат биреп тор әле, ағай..."
Күпме тапҡыр мин ат һорап,
И, бала саҡ... Атай ҙа юҡ,
Көнләштем, тик үсләшмәнем —
Шатландым ат атланғандай,
Шул ат менән йәшәнек беҙ,
Ҡанатландыҡ — урамдан бер
...Уйҙар, уйҙар!.. Хәтерләтеп,
Бер саҡ беҙҙә атты бөтөрҙөләр, —
Юғарынан әмер булған ҡаты.
Совет ҡушҡас, ҡаршы тороп ҡара, —
Һәр береһе атын һуйып һатты.
Тик колхозда ғына ҡалды аттар.
Тағы берәү ҡалды — Шәһит ҡартта.
Үҙ атына ҡулын күтәрмәне —
Ҡаршы торҙо совет ҡуйған шартҡа.
Рәйес килеп, башта өгөтләне,
Ярты ултыртып та ҡылын тартты.
Ахырыһы, сабырлығы һынғас,
Закон, төрмә менән ҡыҫты ҡартты.
Ныҡ торҙо ҡарт: "Мә, һуй мине, — тигән, —
Ләкин әле башым иҫән саҡта,
Һин был хаҡта бүтән ауыҙ асма,
Ҡағылаһы булма, — тигән, — атҡа".
Хата булғанда ла, закон — закон,
Шул хатаға тотош халыҡ күнә.
Халыҡ та шул бер еп ише генә,
Власть инде — һабаҡланған энә.
Һәм тегелә шулай яңы күлдәк.
Ғәйеп кемдә? Ептә, энәләме?
Ҡайҙа барып морон төртәйем тип,
Рәйес килде ҡартҡа дүрт ир менән,
"Һә" тигәнсе улар йыҡты атты.
Бер сараһыҙ ҡалған Шәһит ҡарттың
Күҙҙәренән бары йәше аҡты.
Ат күҙе лә йәшкә тулған ине,
Тойҙом уның йыш-йыш һулағанын.
Шул саҡта мин тәүге тапҡыр күрҙем
Ат менән ир бергә илағанын.
Бына бысаҡ!.. Бына!.. Бына!.. Шул саҡ
Ҡарт ирҙәргә табан атынды бит.
"Туҡтатығыҙ! Зинһар, туҡтатығыҙ!
Үҙем саласаҡмын атымды", — тип.
Бысаҡ алып, оҙаҡ ҡайраны ул:
"Үткер булһын, — тине, — закон кеүек.
Килер бер көн: бысаҡ аҫтарында
Улар ҙа бер ятыр атым кеүек!.."
"Туҡтатығыҙ!" Юҡ, мин ҡысҡырманым,
Тик йөрәкте ошо һөрән телде.
Ҡысҡырыр ҙа инем, ошо бысаҡ
Киҫте микән әллә минең телде!?
...Ал ҡан аҡты. Ҡан атылды ҡапыл.
Үҙ хужаһы атын үҙе салды.
Салды ла ул, кинәт усы менән
Ергә аҡҡан ҡанды услап алды.
"Ҡаныҡҡайның, мә, эс, рәйес, — тине, —
Ҡан да етмәҫ власть эттәренә!.."
Һәм усына һоҫоп алған ҡанды
Һибеп ебәрҙе ул биттәренә.
Күҙ алдымда донъя ҡыҙарҙымы,
Әллә алланыпмы ҡояш бата?!.
Ҡанлы йөҙлө рәйес... Ерҙә лә ҡан...
Ҡан эсендә тулап, күк ат ята...
Ә аҙаҡтан, аҙна үткәс, буғай,
Ҡырҙар буйлап, тотоп йүгәнен,
Йыш күргәндәр икән Шәһит ҡарттың
Һаман да ат эҙләп йөрөгәнен.
Тамам йомолдо ҡарт үҙ-үҙенә,
Кермәҫ булды кеше өйҙәренә.
Һәм мәңгегә киткән тиҙәр уны,
Башын һалған килеш эйәренә...
Әйтерһең, мин юрға түгел,
Тел шартлатып ҡуя ҡоштар,
Тыпыр-тыпыр... Тыпыр-тыпыр...
Эх!.. Ат йәнле ир-аттарға
Шунан моңло көй ҙә юҡтыр.
Тыпыр-тыпыр... Тыпыр-тыпыр...
Аттар менеп сапҡан улар —
Тағы һуғыш... Тағы аттар...
Күсимовтар, Шаймораттар...
Аттар саба... Саба аттар...
Шөкөр, хәҙер борсолоу юҡ,
Ҡайҙан, тиеп, ат табырға.
...Уйҙар!.. Уйҙар!.. Мин тағы ла
Ятып сирләй атай. Балнис йыраҡ.
Алып барыр инең — аты юҡ.
Ҡараңғы төн. Тышта буран олой.
Тәҙрәләрҙә тамсы яҡты юҡ.
Сараһыҙҙан, ни ҡылырға белмәй,
"Конюх бабайыңа барып, улым,
Ҡарайһыңмы әллә ат һорап".
Сығып саптып конюх өйөнә.
Күңелемдән әллә ниндәй төйөр
"Ете төн уртаһы. Бынау саҡта
Ҡайҙан һиңә мин ат табайым!?
Төн тимәйҙәр, оят юҡ кешелә..." —
Ҡайтып киттем башты түбән эйеп:
"Ат юҡ, атай! Ат юҡ! Тапманым!.."
Һәм иланым, оҙаҡ иланым мин,
Атай әйтте: "Теге донъяла ла
Үкендерер инде был хатам:
Эх! Мираҫҡа һиңә ат ҡалманы,
Мәхрүм иттем һеҙҙе мин аттан!"
Иртәгәһен... Атайымды һалып
Алып китте халыҡ... Алып китте
Кире ҡайтмай торған яҡтарға...
(Маҡтанһам да, хаҡым бар!)
Башҡорт атһыҙ буламы ни! —
*кентавр — кеше башлы, ат кәүҙәле мифик зат.